GEÇ GEÇ ÇOOOK GEÇ

Bu yazıyı aylar önce yazıp taslak olarak bırakmışım. Şimdi farkettim, hadi bakalım bunu da ekleyelim.

Geçti, bitti hatta eskidi. Geriye çoğunlukla  gülümseme ile yad edilen anılar kaldı. sürekliliği sağlayamamak maalesef benim de problemim. Tarih olan geçen yılı bu sene yazmak zor olacak ama geç de olsa çocuklarımıza, kendime verdiğim sözü tutup bu bloğu ABD de biriktirdiğimiz anıları paylaşmadan kapatmayacağım.
BU durumda burada yani Adana da devam eden hayatımız ile geçen yıl olan biten ama yazamadığım olayları karma yazmak daha pratik hem de daha eğlenceli olacak diye umarak devam edeceğim.

Geçen yıl Portland da doğumgünü kutlamaları şenlik gibiydi. Gerçi bizim bütün doğum günü partilerimiz öyle idi ya...
Portland'da 2012 Ekim 14 de önce benim doğum günümü kutladık. Daha doğrusu bizim yerimize oturduğumuz site Qatama Village Apartments'ın yönetimi kutladı..:) Haftasonuydu ve biz dışarı çıkmıştık, eve geldik kapıda bir not, bir buket uçan balon ve bir küçük paket çikolata. Benim için güzel bir sürprizdi. Akşam da hep birlikte Tanasbourne Town Center de Chinase restorana gittik. Balonlar benden çok Nehir ve Tan ı heyecanlandırdı. Onlar da kendi doğum günlerinde aynı süprizi dilediler..

.

Daha sonra büyük olay Nehir'in doğumgünü

Nehir cim günlerce hazırlandı, ne yapacak, ne giyecek.. Henüz İngilizce ye de tam hakim değil, kimleri davet edecek, party olacak mı bir sürü soru...

Biz de tam olarak ne yapacağımızı bilemedik doğrusu. Bütün sınıfı davet etmek istemedi Nehir, ama biz de çocukları ayırarak bir party yapalım istemedik. Sonunda tam üç ayrı şekilde kutlama yapmaya karar verdik. İlki okulda bütün çocuklara cupcakes ve içecek götürmek oldu. Zaten doğumgünü olan çocuğa o gün öğretmeni ve sınıf arkadaşları bir kağıttan taç yapıyorlar ve doğum günü şarkısı söylüyorlar. Biz de cupcakes ile katkı yapalım dedik. İşte sonuç...

Sonra aynı akşam evde biz kendi aramızda doğumgününü kutlayalım dedik ama aynı gün için arkadaşı Aliyah yı da playdate için çağırmıştık... Birlikte kutlama yaptık. Güzeldi..

Ve son olarak komşumuzun oğlu Yipuu nun da doğum gününün aynı hafta olduğunu öğrendik . Birlikte bir bowling salonuna gidip orada kutlama yapmaya karar verdik. Bu sefer bize Isabella  eşlik etti. Nehir bowling den çok salondaki diğer oyunlar ilgi gösterdi. Çok eğlendiler. 

Yine mi?

Yıllar geçti... Evet kelimenin gerçek anlamı ile yıllar geçti. Ne ABD deki günlerimi tam olarak yazdım ne de sonrasını. ABD den dönüşümüzün üstünden tam 2 yıl geçti. Bu kadar da ihmal olmaz ki canım.

Oysa orada geçirdiğimiz son günler  ne kadar da "bizim başımıza gelmez canım" dediğimiz türdendi Yazamadım kaçırdım.

Döndük 2 yıldır burada Adana'dayız..
Çocuklar sıklıkla "ne zaman Orenco'ya dönüyoruz?" diye soruyorlar. Aslında Tan tekrar dönmeyeceğimzi biliyor ama Nehir hala kabul edebilmiş değil. İlk geldiğimiz günlerde "tamam Türkçe okumayı yazmayı öğrendim, artık dönebiliriz" diyordu. Şimdi o da geri dönem şartının okuma yazma öğrenmek olmadığını yavaş yavaş anlıyor ama yine de gitmek istediğini her fırsatta tekrarlıyor.

Haklı çocuk bir daha hiç bir okulu "Orenco" gibi olmadı.

Baktım en son yazıyı Mayıs 2013 te yazmışım buraya ama daha öncesini anlatmışım.
O arada o kadar çok şey oldu ki ayrıntıları hatırlamam mümkün değil,
tekrar yazmaya başlamamım sebebi ABD deki geri kalan zamanımızı anlatmaktan çok bugünü yazmak, arada hatırladıkça ve yeri geldikçe oraları da yazarım elbet.

Yazınca ne olcacak bilmiyorum. Blogum amacına ulaşmadı aslında ne ben ne çocuklar ne de bir başkası açıp okuyor.

Yine de çocuklar büyüyüp yıllar geçtiğinde merak eder "googlarlar" belki ve karşılaşırlar hayatlarının bir bölümü ile..

Süpriz olur...